Stageverhalen

Dan nu wat verhalen over mijn stage!

Het is erg wennen op stage! Meteen m'n eerste dag moest ik zelf al nieuwe eigen patienten doen. Dus ik moest meteen onderzoeken doen en behandelplannen bedenken. Opzich is dit wel goed van mij! Want dit moet ik nog goed leren! Ik kreeg niet eerst ff de tijd om te wennen zoals ik had verwacht.
Mijn stagebegeleidster is nogal vreemd en vaag! Als ik haar wat vraag krijg ik vaak geen antwoord of opgetrokken schouders. Laatst zat ik met mn handen in mn haar bij een nieuwe patient, ik wist niet wat ik er mee moest en ze liep gewoon weg en ze wilde me niet helpen! Dus ik was 'duuvels' !!! Die dag zag ik het echt even niet meer zitten, jaja de dipjes horen er ook bij :p Maar goed, ik moest door met mn beste beentje voor! We gaan er gewoon voor! Ik merk nu al dat het allemaal al wat went en dat ik mn weg gewoon even moet vinden!

De fysiotherapie in dit ziekenhuis bestaat eigenlijk uit een praktijk + nog wat klinische patienten erbij. Dit was ik niet gewend vanuit mijn vorige stage. Verder zou ik absoluut niet opgenomen willen worden in dit ziekenhuis, het is oud, vies en vreemd! Haha!
De fysiotherapeuten 'gooien' bijna op elke patient interferentie of ultrageluid en ze masseren ook veel met allerlei smeerseltjes!
Ook zijn de ideeen nogal oud en vastgeroest en ook al vraag je dingen, zeg je dat je het anders geleerd hebt en geef je goede argumenten erbij... Hun antwoord luidt als volgt: het werkt gewoon... Haha! En daar moet je het dan maar mee doen. Ze zijn natuurlijk niet allemaal zo! Maar mn begeleidster bijv. wel!

Verder vind ik de Surinaamse namen wel wat moeilijk te onthouden en uit te spreken haha! Ook spreken sommige mensen geen Nederlands, hier kan ik dus niet mee praten, Surinaams is echt niet te volgen! Ik ben trouwens een 'bakra' (blanke)! Haha!

Ik heb een aantal eigen klinische patienten en ik krijg per week ook nieuwe poliklinische patienten. Dit is leuk en leerzaam, zo leer ik onderzoeken en behandelen. Alleen als ik iets niet weet krijg ik niet altijd de hulp of de antwoorden die ik nodig heb. Dat is soms best wel frustrerend. Ik leer hier gelukkig al wat beter mee omgaan! Want ik blijf gewoon volhouden! Haha!

De verpleegsters hebben hier allemaal nog een ouderwets pakje aan. Een soort jurkje met schort en een kapje op hun hoofd en witte kniekousen! Wel grappig om te zien!

Verder heb ik al bij een HNP (hernia) operatie en een Cervicale laminectomie (nekoperatie) meegekeken. Dit was erg interessant! Leuk om te zien! Ik krijg verder ook nog de gelegenheid om andere dingen in het ziekenhuis te bekijken, zoals bijv. een total knee OK (nieuwe knie), dag met de neuroloog mee, dag met de dietiste mee, etc, etc. Dat vind ik wel erg leuk!

Ik had nog veel meer stageverhalen in mn hoofd, maar mn hoofd is hier soms net een zeef! Ik vergeet zoveel!


Liefs Kris!